அன்பின் வலிமை

அன்புடை மனதை நீங்கின்
ஆங்கதன் பெய ரன்பல்ல
தன்னலங் கொண்ட வண்ணம்
தாழ்வதும் அன்பென்றல்ல
துன்புறச் செய்யும் போதும்
தோல்வியில் உழன்றகாலும்
வன்மையில் உள்ளம் வெந்தும்
வாழ்ந்திடல் உண்மை யன்பாம்

என்புடை உடலின் சூடும்
இழந்திட வாழ்வு மாயும்
அன்புடை எண்ணம் குன்றின்
ஆற்றலும் தேயும் நல்லோர்
பொன்னது தீயில் வெந்தும்
புத்தெழில் கொள்ளல் போலும்
தன்னக அன்பு துன்பம்
தாங்கிடப் பொலியுமன்றோ

சின்னதோர் பொறிபறந்தே
சென்றது பஞ்சுமூட்டை
தன்னிடை வீழ்ந்ததாயின்
தீயெழுந் தாட்சிகொள்ளும்
மென்னுளம் கொண்ட அன்பில்
மீறிடும் கோபம் இன்னும்
அன்புகண் டகந்தைநீறாய்
ஆகத்தெய் வீகந் தோன்றும்

உன்னத அன்பின் வீச்சில்
உணர்வெழுந் தோடிநன்மை
பன்னெடும் வகையில்கிட்டப்
பனியிதழ் பூவின் நாற்றம்
என்பதோர் இன்பஞ் சேர
இதயமோ துள்ளும்அன்பில்
பின்னியே பிணைந்தவாழ்வு
பிறவியில் பெருமைசேர்க்கும்

கண்சினந் தழல் தகிப்பின்
காதலில் குளுமைஎண்ணம்
புண்ணென ஆகுமுள்ளம்
பெய்மழை தணலைஒக்கும்
விண்ணென விரியுமன்பு
வேகமாய் பற்றி மார்பில்
தண்மைகொள் சந்தனத்தை
தந்ததென் றாக்கிநிற்கும்

உண்ணவே பசி ஒறுப்பின்
ஊரதின் கண்கள் பட்டுப்
புண்ணென ஆனதென்று
புலம்பிடும் அன்னைபோலும்
பண்படும் தன்னில்குற்றம்
பார்த்திடும்  பொய்த்தபோதும்
உண்டெனத் தேற்றும் மன்பு
ஓங்கிடும் தோற்பதில்லை


புன்னகை இதழ்கள்மீது
போவதும் உள்ளம்பொங்கிப்
பன்னெடும் பாதையோடிப்
பாய்ந்திடும் ஆறுபோலும்
தன்னெழில் உவகைமீறத்
தானிணைந் தொன்றுசேர
அன்புடைமனதைத் தேடும்
அதிலிணைந் தொன்று ஆகும்
**************************