மாலைநேரக் கடற்கரை

  

அலைகள் ஆடி நடனமாடும் அழகு காண வாரீர்
 அமைதியான கடலின்தூரம் அதுவும் காண வாரீர்
கலைந்து ஓடும் திரைகள் வந்து கரையில் புரளக் காணீர்
  கால்கள்மீது குளிர உள்ளம் கனமிழக்கக் காணீர்
வலைகள் போட்டு வருத்திநீரை வாரிஅள்ளி மீனை
  வாழ்வுக்காகத் துடிதுடிக்க வஞ்சம் செய்யக் காணீர்
மலைகளாக எழுந்து ஆடும் அலைகள்  வீழ்ந்து மனிதன்
  மதியிழந்து ஆடுமாட்டம் முடிவைக் கூறக் காணீர்

கடலைவிற்கும் சிறுவ னென்ன கடவுள் ஆகுமாமோ
  கரைபுரண்ட அலைகள் கொண்ட கடலை விற்பனாமோ
உடலை நீவும் காற்று என்ன உரிமை கண்டதாமோ
  உள்ளம் மீது உணர்வு என்ன ஓடும் அலைகள்தாமோ
விடலை என்ன வளைந்து காணும் படகு மறைவில் இன்பம்
 விலை என்றாக வனிதை உள்ளம் விற்று வாங்கினானோ
சுடலைஞானம் வந்துகாணத் தொலைவில் நின்ற ஒருவர்
  சுற்றிப் பொங்கும் அலைகள் பீதி மரணம் எண்ணினாரோ

சிறுவர் கூட்டம் ஓடிச் சிரித்து செய்வ தென்ன காணீர்
 சிப்பி சேர்த்து மணலை வாரிச் சிறிய வீடுகட்ட
குறும்பினோடு அதை யழித்துக் கொண் டொருவன் ஓட
 கூச்சல் போட்டு கீழ் விழுந்து கதறும் பெண்ணைக் காணீர்
வறுமைமீறி இரந்து வாழும் வகையில் ஒருவன் நிற்க
 வசதி கொண்ட ஒருவன் இழிய வார்த்தை கூறக்காணீர்
திறமையோடு சுண்டல் விற்றுத் திரியும் சிறுவன் பாராய்
 தொழிலே வாழ்வுக் கழகுஎன்று சொல்லும் வார்த்தை காணீர்

பொறுமையோடு  பதிலைக் கூறும் பொருளும் கேட்ட மனிதன்
 பிறிதே யல்ல எனதுவேலை பிழைப்பு ஈதென் றியம்ப
 உறுதி விட்டு அலைகளான தோடிவந்து கரையில்
  ஓசையிட்டு சிரிசிரித்து உருண்டு போகக் காணீர்
விறுவிறென்று வீழும்கதிரும் வெள்ளிஅலைகள்மீது
  வியக்கு வண்ணம் சிவப்பு மஞ்சள் வியந்தவாறு பூச
மறுமை கொண்டு உதயமாகும் மகிழ்வில் நாளைஎண்ணி
  மறையும் கதிரின்  அழகைக் காண மலரும் உள்ளம்வாரீர்

************************