தெரியாத பாதை

இருள்நடுவே ஒளியறியா இருவிழியும் கருவளையம்
தெருவழியின் திசையறியு மாமோ
குருமனதி லெழும்பதிலைக் கருதிஒருமகன் உரையா
கிரியையவன் மடமையென லாமோ
தருவதனில் கிளையுயரம் தனதுவலு வெனவிளையும்
தனயனுயர் மேகம்தொடு வானோ
மருவி உயரெழுமலையின் அதியுயரம் வியந்தவனை
மறுபுறத்தில் எதுவினவ லாமோ

வரும்புயலின் இருதிசையு மெதிரெனவும் கருமுகிலம்
விளையுமொரு இடிமுழக்கம்ஏனோ
தருமழையும் தரணிவிழும் குளிரெழவும் இடிமுழங்கி
தலையில்விழ அவன்விதியின்பாடோ
மருமமதில் துலங்குதென மரஉயர்வில் பழுத்தகனி
முடவன் பறிதுண்டதென்ற தீர்ப்போ
சருகுவிழச் சரசரக்கும் பெரிதுமொலி நொருநொருங்கும்
சதியெனவே மிதிப்பவனின் கூற்றோ

கொதிஅனலில் விறகையிடக் கூடுமதில் பனியெறிந்து
குறையுதெனில் பனியின்பிழை யாமோ
மதியிழந்த ஒருவனினால் மனமிழந்துவாட ஒரு
மண்ணு மறியா தவனினாலோ
கதியெனவே தெருஇரந்த கையிலோடு கொண்டவனைக்
கரிகொணர்ந்து மாலையிட்டவேளை
விதிவகுத்த தென்றரச கட்டிலிட வெம்பசிக்கு
வீதிவந்து நிற்கும் குணம்தானோ

ஒருபுதிரும் புரியவில்லை என் உழறும் சிறியவனை
உலகபெரும் மாசபையில் வைத்து
திருமொழியும் பொழியெனவே தேர்வுசெயின் அவன்விழியும்
திருதிருவென் றிருக்குமாமே
கருதுவதோ கடமைதனை மறந்தவனென் றுரைப்பதுவோ
உருகிமனம்வேதனையில் நொந்தால்
தருவதற்கு தமிழையன்றி இதுதருணம் எதுவுமில்லை
தமிழினிடம் தந்துவெகுநாளோ