திக்கித் திகிலில் தடுமாறித் திசையும் அறியா வேளையிலெம்
பக்கத் திருநீ சிவசக்தி பார்த்துக் கொள்ளாய் பாவிமனம்
சுக்குத் துளாய் சிதறுங்கல் தேங்காயென் றாக்கும் இன்னல்
புக்கும் போதில் பெருவெள்ளம் போலாகாது புறங்காப்பாய்
மக்கட்செல்வம் மன்னரணி மாதர் மனதும் மகிழ்வாக
செக்கச் சிவந்து வானேறிச் செல்லும் சூர்யப் பார்வையிலே
மொக்கைத் திரளை அவிழ்பூவின் மெதுமையென்றே மனமாகி
அக்கம் பக்கம் அன்பொழுக ஆனந்திக்கும் வாழ்வீ யாய்
தக்கத் துணையே இல்லாது தானே தோன்றி உலகோடு
உக்கித் தூளாய் இரும்பாக்கும் உப்பைக் கொண்டோர் உடலீதில்
சொக்கித் திகழச் சுகந்தேடிச் சொல்லற் கரிதாய் நலிவாகி
கொக்குத் தவமாய் குறுங்காவல் கொண்டோம் துன்பம்நீக்காயோ
நக்கத் தேனாய் நம்வாழ்வில் நல்லோ ரின்பம் என்றோடி
சக்கைபோடு போட்டுள்ளம் சரியும் வானைப் போலாகி
மக்கென்றாகி மாயைகளில் மருவும் வண்ணம் மடியும் முன்
எக்கொற்றத்தே இருந்தாலும் எழுந்தேவந்து எமைக் காவாய்!
**********
No comments:
Post a Comment