கலையுள்ளம்

அலைகள் ஆடும்கடலினிலே அது 
எழுதல் அழகன்றோ
அலைகள் இல்லா ஆழிஎனில் அதில்
அழகுக் கிடமுண்டோ
உலையும் சலசல் ஓசையிடும் அது 
உண்மைஎழிலன்றோ
உறங்கிக் கிடந்தால் எதுவாகும் அது 
உண்ணத் தகுமாமோ

கலையும் கண்ணாய் கொண்டவரில் பல
கருத்தும் எழும்வீழும்
காணும் இவையும் சுவைகூட்டும் கலை 
கனிந்தே இனிதாகும்
மலையின் உயரம் இருந்தாலும் குறை 
மனதில் வளராமல்
மாறிக் கலையாய் தருவதிலே அம்
மலர்கள் சிறந்தோங்கும்

மலர்கள் என்றும் சுடுவதில்லை கலை
மனதும் அதுபோலும்
மாற்றம் வாழ்வின் நிரந்தரமே நம் 
மனதும் அதுகொள்ளும்
புலமை பொங்குமுணர்வதிலே வெகுபு
திதாம் நதிவெள்ளம்
புரளும், மனதின் எண்ணங்களைப் புடம்
போட்டே எழிலாக்கும்
 
மலர்கள் பலவாம் பலநிறமே அதன் 
முரணே அழகாகும்
மணங்கள் கவிதை எனவாகும் அவை 
தமிழின் பொதுவாகும்
பலதும் கவிதை உணர்வுகளும் பல 
வண்ணம் கொண்டாலும்
பழகும் தமிழே ஒன்றாகும். மணம்
பரவச் சுகம்காணும்
*******